No comments yet

Veshja e Karakterit — Meditim ditor

“Prandaj, duke qenë se jemi të rrethuar nga një re kaq e madhe dëshmitarësh, le të hedhim poshtë gjithçka që pengon dhe mëkatin që ngatërrohet kaq lehtë. Dhe le të vrapojmë me këmbëngulje në garën e shënuar për ne…” Hebrenjve 12:1

Në Zanafilla 37, vëllezërit e Jozefit vodhën veshjen që i dha i ati dhe e zhytën në gjak. Më pas, ia treguan babait të Jozefit për ta bërë të mendonte se Jozefi ishte vrarë. Veshja e Jozefit mund të përfaqësojë veshjen e shpëtimit që Perëndia i ka dhënë falas secilit prej nesh.

Por ka një mantel tjetër, njërën që gruaja e Potifarit u përpoq ta griste Jozefin ndërsa ai ikte nga mëkati. Kjo është veshja e karakterit që duhet të veshë çdo i krishterë që është bërë i ri në Krishtin.

Njerëzit mund të mos e shohin kurrë veshjen tuaj të padukshme të shpëtimit, por ata do ta shohin lehtësisht veshjen e karakterit të krishterë. Do të shfaqet në atë që nuk bëni. Do të shihet në mënyrën se si i doni dhe falni të tjerët. Veshja e karakterit është mënyra se si e jetoni jetën tuaj të përditshme.

Le të themi, për shembull, që keni dashur të blini një makinë. Kështu që ju shkoni në tregtar dhe merrni atë që quhet “demonstrues” për ta provuar atë. Por imagjinoni që gjatë drejtimit të tij, të filloni të shihni tym që ngrihet nga motori, të dëgjoni pjesët poshtë makinës duke tërhequr tokën dhe një rrotë të bie. Pasi të tërhiqeni përsëri në tregtar, a do të motivoheshit të nënshkruani dokumentet për të zotëruar një nga këto automjete? Ju ndoshta nuk do ta dëshironit produktin nëse demonstruesi nuk do të funksiononte.

Në të njëjtën mënyrë, jeta juaj është demonstrimi i vetëm i një të krishteri që disa njerëz do ta shohin ndonjëherë. Nëse njerëzit ju shohin duke kaluar nëpër të njëjtat sfida që kalojnë njerëzit e zakonshëm, por në mënyrë të jashtëzakonshme duke i kaluar ato me një qëndrim të madh dhe besim të madh, ata do të dëshirojnë atë që keni. Kur ata shohin Jezusin në ju, ata do të duan atë që keni.

Jozefi kishte mjedisin e përsosur për mëkatin. Ai ishte një djalë i ri që pa dyshim kishte mall për shoqëri dhe rrinte vetëm në shtëpi me këtë grua të bukur ditë pas dite. Për t’i bërë gjërat edhe më keq, ajo vazhdimisht u hodh kundër tij.

Por Jozefi e trajtoi atë me karakter. Zanafilla 39:12 thotë se ai iku dhe doli vetë që andej! Nëse nuk përballeni me tundimin, tundimi do të merret me ju.

Comments are closed.